In het verleden heb ik ongeveer 35 jaar lang met de bekende OM spiegelreflexen van Olympus gefotografeerd. Pas in 2006 alles verkocht en digitaal gegaan.

Vanwege het enorme gewicht -mijn huidige Nikon weegt zonder toebehoren alleen al ±2,7kg- ben ik op zoek gegaan naar een systeemcamera. Niet zozeer om direct mijn Nikon te vervangen, maar voor erbij. Lange wandeltochten met de Nikon apparatuur beginnen zwaar te worden.
Mijn eisen zijn vrij simpel: hij moet professioneel zijn, modern, klein, licht en vooral betrouwbaar. Verder moet er een goede en voldoende keuze in lenzen zijn. In mijn ogen is een camera professioneel als hij spatwater en stofdicht is, robuust en je de belangrijkste instellingen (diafragma, belichtingstijd, iso en belichtingscorrectie) met de rechter duim en wijsvinger kan doen, dus via makkelijk bedienbare wieltjes en programmeerbare knoppen. Niet dat je steeds het menu in moet duiken. Als laatste wil ik puur in RAW kunnen fotograferen. Scene instellingen zijn voor mij minder van belang.

Na een rondgang langs de bekende merken ben ik blijven ‘hangen’ bij mijn oude liefde: Olympus. De reden voor de keuze voor Olympus was natuurlijk ook de emotie van herkenning. Ik heb met de oude Olympusreflexen zoveel mooie dingen meegemaakt. Bijvoorbeeld een 12.000 km lange motor tocht o.a. dwars door Turkije in 1984.
De OM reflexcamera’s waren anders dan alle andere. Met de steunende linkerhand bediende je drie ringen. De voorste ring op de lens was voor het diafragma, dan de focusring en in dezelfde lijn op de body de ring voor de sluitertijden. Subliem bedacht. De OM camera’s hadden schokbrekertjes op de spiegel, bijna100% zoekerbeeld etc etc. Dit ‘anders dan alle anderen’ karakter vind ik weer terug in de nieuwste generatie OMD’s. Boordevol eigen innovaties. Tikkeltje eigenzinnig maar zo vreselijk goed doordacht!!! Met name doel ik op de beweegbare sensor die alleen te vinden is in deze E-M5II. Hiermee kun je bijvoorbeeld tot max 63MP foto’s maken. Na het indrukken van de ontspanknop maakt de camera snel 8 foto’s en de sensor verplaatst zich steeds een halve pixel, deze foto’s worden samengevoegt tot een één beeld…….. het resultaat is werkelijk ‘amazing’. Wel alleen toepasbaar als de camera en het onderwerp onbeweeglijk zijn. Dus architectuur, producten etc. Verder is ook ‘Life Composite’ uniek. Je kunt met deze instelling –met de camera op statief- van bijvoorbeeld vuurwerk meervoudig belichte opnamen maken. Van iedere vuurpijl maak je een foto, de camera zet ze allemaal direct in één beeld. Op het display is steeds het resultaat te zien van de samengevoegde opnamen die je al gemaakt hebt. Ben je tevreden met het resultaat dan stop je. Wil je meer vuurwerk in die ene eindfoto zien, dan ga je door….

Dat het de M5 Mark II en niet de M1 zou worden was al vrij snel duidelijk voor mij. De camera mag dan iets minder degelijk en iets kleiner zijn dan de M1, maar de nieuwste ontwikkelingen zijn doorslaggevend. Uitklapbaar en draaibaar display, de bewegende sensor en zelfs volledig gestabiliseerd in full HD filmen. De sensor en processor in de M1 en deze M5II zijn gelijk. Hij kwam in een (financieel) erg aantrekkelijke aanbieding met de 12-50 f/3,5…f/6,3. Deze lens gaat gauw vervangen worden door een pro lens die een constant diafragma heeft van f/2,8. Met zo’n lens kun je een veel mooier scherpte verloop maken. Dus wanneer je scherp stelt op het onderwerp, de voor en achtergrond mooi onscherp wordt. Een kleine sensor (die in deze camera zit is wat oppervlakte betreft de helft van een full frame) heeft als eigenschap –in combinatie met de kortere brandpunten) dat de scherptediepte toeneemt. Als creatieve fotograaf wil je juist een kleinere scherptediepte die er ook nog eens mooi uitziet (bokeh)

Meestal lees ik niet eerst de gebruiksaanwijzing maar zoek het batterijklepje, het klepje voor het micro SD kaartje en dan de aan/uit schakelaar. Vervolgens kom ik er vanzelf achter of de bediening logisch is. Dat zit wel goed bij deze camera. De belangrijkste zaken heb ik snel gevonden en kan direct naar het Volkspark (Enschede) om enkele uren te fotograferen tussen de voertuigen en mensen van ‘Keep them Rolling’ op bevrijdingsdag. Het is echt een genot om met de OMD-E-M5-MkII te werken. Diafragma voorkeuze, centrumgericht belichten en de bestuurbare focus ingesteld. Daarna kon ik me helemaal op het onderwerp richten. Wat is het fijn fotograferen met deze M5II
Ondanks dat de camera klein is en mijn handen juist niet, ondervind ik geen problemen met het hanteren van de camera. Als je de juiste grip hebt gaat het perfect (linkerhand ondersteunend en met de rechterhand bedien je de camera).
Deze camera gaat mij nog heel veel fotoplezier geven en ik denk dat de dikke Nikon stoffig gaat worden….

De batterijduur valt wat tegen. Ongeveer 300 foto’s en hij stopt er al weer mee. Het display is denk ik de boosdoener. Om langer met de accu te doen, zou je alleen het zoekerbeeld moeten gebruiken. Gebruik je liever het grote heldere touch-screen display, dan kun je overwegen om een batterypack of drie extra accu’s aan te schaffen. Extra accu’s zijn goedkoper maar lastiger met het wisselen, de accupack is wat duurder en geeft tevens meer houvast. Ik ben er nog niet uit.

Systeemcamera’s zijn nog altijd langzamer dan spiegelreflexen. Ik begrijp niet goed hoe dat komt (waarschijnlijk vanwege de mechanische sluiter die eerst dicht moet om daarna te belichten, maar dat kan ook elektronisch) maar het feit ligt er. Zo ook deze M5II. Wakker worden uit de standbystand duurt echt te lang. Het aanzetten van de camera gaat erg snel, maar toch zit er vertraging in. De opname maken gebeurd niet spot-on op het indrukken van het knopje, want er moet eerst nog scherp gesteld worden. Dat focussen gaat snel. Nogmaals: de vertragingen worden steeds kleiner en deze M5II is absoluut zeer snel, maar het zou niet aanwezig moeten zijn. Voor de meest kritische mensen -waarbij een 100% exacte timing cruciaal is- zou het kiezen voor een willekeurige systeemcamera een ‘no go’ zijn op dit punt op dit moment. Ik heb het dan over een fractie van een seconde.

De camera voldoet prima voor mij. Ik gebruik hem zoals aangegeven tijdens wandeltochten en als reportagecamera waarbij ik makkelijker tussen de mensen beweeg zonder erg op te vallen. Uitbreiden ga ik eerst doen met een f/2,8 12-40, later de macro f/2,8-60. Waarschijnlijk toch de batterygrip.

Olympus OM-D E-M5 Mark II + M.ZUIKO ED 12-50mm zwart