Dossier: Alles over 3D-tv
Dosier 3D televisies
3D-televisie: de naam zegt het al. Met deze nieuwe technologie is het mogelijk omtv-beelden met diepte te zien. Geen plat beeld meer, maar ruimtelijke televisie.De technologie achter driedimensionaal beeld is een stuk verbeterd sinds de techniekdie we kennen van een aantal decennia geleden. Toen kreeg je een bril op je neusgedrukt met een rood- en een cyaankleurig glas. Vandaag de dag kijk jevoor je gevoel door een normaal brilletje met neutrale glazen. Deze is nodig dedriedimensionale beelden te onderscheiden. Er zijn twee versies van deze 'normale'bril. De eerste werkt met gepolariseerde glazen. Deze laten vanuit een bepaaldehoek licht door. Aangezien het linker- en rechterglas tegengesteld zijn gepolariseerd,zie je driedimensionaal beeld. De brillen zijn in verhouding redelijk goedkoop (endaarom handig voor plaatsen met veel mensen, zoals een café tijdens het WK voetbal),maar hiermee krijg je zeker niet de beste kwaliteit beeld. Die krijg je met een'active shutter' bril en deze techniek wordt dan ook voornamelijk gebruikt voorin de woonkamer.
Om en om naar de ogen
Die beelden moeten natuurlijk ook binnenkomen bij mensen. Daarvoor is een televisiemet 3D-techniek nodig. De basis van een normale televisie is hetzelfde als die van3D: De bewegende beelden worden gevormd door heel snel frames achter elkaar uitte zenden: tegenwoordig zijn dat er zo’n 100 tot 200 per seconde ( 100 of 200 Hz ). Bij 3D-televisies worden de beelden voorhet linker- en rechteroog om en om getoond. De bril, die wordt aangestuurd doorde televisie, verblindt in een razend tempo om en om een oog, zodat ieder beeldjebij het juiste oog uitkomt. Hierdoor worden je ogen gefopt en zie je driedimensionaalbeeld. En omdat het zo snel gaat, heb je niet door dat je eigenlijk in de malinggenomen wordt. De bril wordt aangestuurd door de televisie zelf: die zegt wel glaser moet worden afgedekt.
De vier manieren om 3D-beeld te zien3D-camera heeft twee lenzen
3D-beelden zijn (meestal) gefilmd met een speciale camera. Deze heeft twee lenzen en neemt dus eigenlijk tegelijk twee filmpjesop, net een aantal centimeter los van elkaar. Het werkt dus ongeveer net als jeogen: doordat we twee beelden binnen krijgen, kunnen we driedimensionaal zien. Iederelens neemt dus voor een specifiek oog op.
De eerste professionele camera's zijn al een jaar op de markt, maar inmiddels kunnen ook consumenten in 3D filmen. Panasonic lanceerde in augustus 2010 de eerste 3D-camcorder, de HDC-SDT750. Voor ongeveer 1600 kun je de videocamera kopen, waarop een speciale 3D-conversionlens kan worden geschroefd. Via een 3D-televisie, geschikt voor side-by-side-technologie, kun je dan je filmpjes terugkijken.